თბილისის ერთ-ერთ უბანში ცხოვრობდა ერთი მეოცნებე გოგონა - ნია, რომელიც სამყაროს ჯერ კიდევ ვარდისფერ ფერებში ხედავდა. ნია საოცრად კეთილი, ნაზი და ჰუმანური ადამიანი იყო, რის გამოც იგი ყველას უყვარდა და არც თაყვანისმცემლები აკლდა მის ნატიფ სულსა და სხეულს, მაგრამ ნიასთვის რეზოს გარდა ამქვეყნად არავინ არსებობდა.

Ase gavatenet dilamde meore dgesac skolashi wasvlis tavi ar mqonda da tavi moviavadmyope saxlshi damijeres im dges gios unda shevxvedrodi shevxvdi kidec im dges dzalian bednierebi viyavit orive gio chemi pirveli sheyvarebuli iyo pirveli paemani witel bagshi gvqonda bevri vilaparaket vitamashet ertmanets vealerset bolos iseti situaciac ki sheiqmna rom gios unda ekocna magram ratomgac tavi

Es iyo da dasadzineblad davweqi magram mteli game ar mdzinebia sul gios sityvebze vpiqrobdi momewone da dzaan lamazi gogo xaro. Ar mindoda gio mometyuebina meore dges gadavwyvitee metqva rom misi nomi daqalma momca da specialurad mivwere is sms titqos da daqals vwerdi imis tqmac gadavwyvite rom saerto daqali gvyavs ra tqma unda imasac vxvdebodi ro gios es ambavi ar esiamovneboda da gamebuteboda (gio cota butia bichia ) dzalian ar mindoda gios naeri bichis xelidan gashveba am piqrebshi chamedzina da dilit isev gios mesijma gamagvidza rogorc yoveltvis 7:30 wutze iyo mowerili

Es ambavi mashin daiwyo rodesac daqalma misi surati manaxa dzalian momewona da daqals misi teleponis nomeri vtxove manac uyoymanod momca am simpatiuri bichis nomeri rogorc wesi tavidan ro mivwere vitom nomeri shemeshala magram tviton damiwyo gacnoba da erti sityvit ertmaneti gavicanit chveni saubari

განაჩენი
დღეს მე განაჩენი გამომიტანეს. მითხრეს, რომ ჩემს ორგანიზმში რაღაც
ბოროტი, კიბოსმაგვარი არსება ბუდობს. ის მანგრევს, მჭამს შინაგანად და ამის
შეჩერება არავის და არაფერს აღარ შეუძლია... ექიმმა მშვიდი ტონით მითხრა –
კიბო გაქვს... უკვე ვერაფერი უშველის... სიგარეტმა დაგღუპა, შვილო... იმ
მომენტში თითქოს ნათლად გავიგე, როგორ დაეცა მუხლებზე და აქვითინდა ჩემი
ანგელოზი. მე არ მიტირია. თითქოს ქვეცნობიერად მთელი ცხოვრება ველოდი ამ
დღეს, ამ სიტყვებს... უბრალოდ ვიგრძები, როგორ გადამიარა სახეზე შავ-თეთრმა
ტალღამ და ადგილს მიმაჯაჭვა. ჩოტა ხანი ესე ვიდექი, გახევებული და
მეტყველების უნარდაკარგული. მერე კი თითქოს მექანიკურად, რაღაცნაირად უემოციოდ
ვიკითხე:

ნიკუშამ მეორე დღეს ნუცა მიიყვანა მის ძმაკაც ბექათან რომელიც რაღაცის თქმას აპირებდა ნუცასთვის. როგორც იქნა გაირკვა სიმართლე. და ბოლოს ბექამ ისიც დააყოლა რო ნუცას მიმართ გულ-გრილი არ იყო. ნუცა უპასუხოდ შემოუბრუნდა დაქალებს ხელი მოკიდა და სასწრაფოდ წასვლა მოითხოვა იქიდან.
მთელი 2 დღე ბექა მას უმესიჯებდა მარა ნუცა მას პასუხს არ ცემდა და ამის მიზეზი ის იყო რო მას ბევრმა უთხრა რო ბექას ბევრი გოგოსთვის უკაიფია ეგრე და გააფრთხილეს "შენც შემდეგი არ იყოოო!"

ნიცას სულ გადაავიწყდა ის რო ფალიაშვილზე აპირებლა მის ძმალაცთან ასვლას ბექა.
როგორც იქნა დიდი სეირნობის შემდეგ მივიდნენ თავიანთ ბინჟაზე სადაც ძაან ბევრი უცხო ბიჭი იყოოო... ნიცას ძაან მოეწონა ეგეთ სასტავში დგომა მარა ის კი არ იცოდა რო იმ მაგარი ბიჭებიდან ერთ-ერთი ბექა იყო.